Kongresuaren bideoak eta argazkiak

Bi egun ahaztezin izan ziren, eztabaidez, militantziako ilusioz, borrokako esperientziaz eta klaseko anaitasunez beterikoak. A Coruña, Uviéu, Xixón, Bilbo, Gasteiz, Bartzelona, Tarragona, Valentzia, Alacant, Granada, Almería, Málaga, Sevilla, Cádiz, Guadalajara, Segovia, Palentzia, Madril... bezalako lekuetatik etorritako 200 gazte baino gehiagok bete genuen Rosa Luxemburg Gunea otsailaren 22an eta 23an, eta gure historian grabatuta geratuko den XXI. Kongresua ospatu genuen.

Garrantzi handiko une historiko batean, Gazan zuzenean emandako genozidio bat ikusi izan dugunean, gerra inperialistei eta eskuin muturraren gorakada globalari aurre eginda, eta etxebizitza, hezkuntza eta osasun publikorako eskubidearen aldeko masa antifaxisten mobilizazio handien protagonista izanik, Kongresu honek iraultza sozialistaren ideiak berretsi dizkigu.

Delegatuen eta gonbidatuen 60 interbentzio baino gehiago, klaseen arteko borrokan gure esku-hartzearen funtsezko alderdi guztiak jorratuz, pribatizazioaren aurkako irakaskuntza publikoa eta gazteria antifaxista biktima den errepresio polizial eta judizialaren aurka altxatuz, palestinar herriarekiko gure elkartasun internazionalista erakutsiz, muturreko eskuin arrazista eta supremazistaren aurka egunero egiten dugun borroka, langileen borrokei, Dana garaian PPren zabarkeria kriminala jasan duen Valentziako herriari ahotsa emanez, eta Emakume Aske eta Borrokalariak plataformaren bidez klase feminismo iraultzailea eraikitzen jarraitzeko gure determinazioa argi utziz, M7ko ikasleen greba feministarekin eta M8ko mobilizazioekin, Kongresu honek guztiok indar geldiezin batez bete gaitu.

 

Hezkuntzan iraultza, LH eta unibertsitate publikoak. Kanpora eskuindarren atzaparrak eskola publikotik!

“Gazteria langilearen indarra ukaezina da. Iraultzaren programaren barruan antolatu behar da, hori da Ikasle Sindikatuaren zeregina”. Horrela hasi zuen debatea gure idazkari nagusiak, Coral Latorrek. Eta ez da gutxietsi behar.

PSOEren eskuetan dagoen Hezkuntza Ministerioak ahalbidetzen du hezkuntza publikoa lur-jotzea. PPk gobernatzen dituen autonomia-erkidegoetan hartzen dituen neurri pribatizatzaile guztien konplize dira, eta neurri horiek praktikan jartzen ditu zuzentzen dituenetan ere. Langile klaseko gazteen errealitatea oso zehatza da: ratioek goienean jarraitzen dute, irakasleak falta dira, ez dago materialik, ikastetxeak apurka-apurka puskatzen dira ez dagoelako inbertsiorik azpiegituretan, barrakoietan, klimatizazio faltan, kanporatutako oinarrizko zerbitzuetan, gure irakasleentzat lan prekarietatean, eta urtero irakaskuntza pribatu eta itunduari ureztatzen dioten funts publikoetatik ateratako milaka milioi euroko zaparrada.

Hala islatu ahal izan zuten beren hitzaldietan langile auzoetako institutuetako gure kideek, LHren pribatizazioak eraginda, Madrilen bakarrik 50.000 ikasle baino gehiago onartu gabe! eta praktika falta lotsagarriagatik. Madrilgo unibertsitate publikoetako gure kideek ere hala adierazi zuten, azken hilabete hauetan Ayuso faxistaren erasoen aurka altxatu baitira. Beste gai batzuk ere jorratu ahal izan genituen, hala nola unibertsitatera sartzeko behar dugun PAU zitalari datxekion klasismoa, erlijio katolikoaren presentzia eta haren mezu erreakzionario, matxista eta homofoboaren hedapena gure ikasgeletan, eta gure konpromiso militantea gure ama hizkuntzetan, galego, euskara eta katalanez ikasi ahal izateko

Beste interbentzio batzuen artean, Gaztela eta Leongo gure bozeramaile Víctor Martínez entzun ahal izan genuen, Valladolideko Núñez de Arce BHIko ikasle eta irakasle talde batek Valle de los Cuelgamurosera egindako txangoan bizi izan zen frankismoaren gorespen-gertakaria azaldu baitzuen Kongresuaren aurrean, baita bultzatu genuen salaketa-kanpaina publikoaren ondorioz jasan duen jazarpen faxista ere. Laguna parafraseatuz, oso argi daukagu: haren mehatxuek ez gaituzte beldurtzen, ezta geldiarazten ere! Faxismoaren aurkako atzerapausorik ez!

Eskola publikoaren pribatizazioaren aurkako borroka ez da ikasleena bakarrik, irakasleak ere borroka honen lehen lerroan baitaude. Horregatik, Sandra Blázquez Ezker Iraultzaileko militante eta Menos Lectivas plataformako aktibistaren hitza entzun dugu. Kideak otsailaren 23ko manifestazio erraldoian parte hartzeko deia egin zuen. Ikasle Sindikatuak parte-hartze aparta izan zuen, argitaratu genuen kronikan adierazi genuen bezala. 150.000 irakasle, ikasle eta familia baino gehiagok Madrilgo kaleak bete ondoren, borrokaren hurrengo urratsa Madrilgo Erkidegoan Greba Orokor handi bat deitzea baino ezin da izan, indarrak osasun publikoaren, etxebizitza duinaren, zaintzaren, errepresio polizialaren eta borroka antifaxistaren aldeko mugimenduarekin elkartuz... Arrazoiak soberan daude eta indar handia dugu!

Sevillako Ikasle Sindikatuko kideek ere testigantza beldurgarria utzi zuten Pablo de Olavide Unibertsitatean eta Sevillako Unibertsitatean irakasle jakin batzuen jokabide matxista, abusatzaile eta arrazistaren aurka urteetan egin duten borrokari buruz. Izan ere, kereila kriminalei eta bi ikasleren aurkako UStik kanporatzeko espediente bati aurre egin behar izan diegu kasu horiek salatzeagatik. Baina, batzar, kontzentrazio, manifestazio eta prentsaurreko kontaezinekin frogatu dugun bezala, ez gaituzte geldiaraziko, ezta ikaratuko ere, haien errepresioarekin. Bat ukitzen badute, denak ukitzen gaituzte!

Antifaxismoaren banderaren azpian, feminismoa eta iraultza

Eskola publikoaren aurkako erasoak ez dira langile gazteak kaltetzen dituen gauza bakarra. Horregatik, etxebizitza unibertsal eta publiko baterako eskubidearen aldeko gure programari buruz ere eztabaidatu genuen, errentagarritasunaren eta espekulazioaren aurka, eta kapitalismoak gazteen osasun mentala nola suntsitzen duen eta farmazialariek gure sufrimenduarekin nola irabazten duten, eta baita hezkuntza sistematik patronalaren poltsikoak betetzeko nola prestatzen gaituzten ere.

Eta bertatik bertara entzun ahal izan genuen, Etxez etxeko Laguntza Zerbitzuko langileak izateko zortea izan genuelako, Madrilen greba mugagabean baitaude sektore horren prekarizazio basatiaren aurka, bereziki feminizatua. Izan ere, gazteak eta langileria zapalduak bagara, emakume langilea zapalduen artean zapaldua da.

Hezkuntzako lehen etapetatik hasita, eskarnio eta seinalatze handienaren mende gaude. Gero eta gazteagoak gara hipersexualizazioaren objektu, eta PSOE-Sumar gobernuaren promesa hutsak gorabehera, sexu-hezkuntza duinik gabe jarraitzen dugu. XXI. mendeko pornografiaren presioaren azpian, gure erasotzaileek duten zigorgabetasunaren, justizia patriarkal frankistaren eta ustelduaren mende, Juana Rivas edo Elisa Mouliaáren adibidearekin ikusi dugun bezala, behin eta berriz altxatu gara bere aurpegirik txarrena eskaintzen digun sistema horren aurka.

Feminismo iraultzaile, antifaxista eta antikapitalista bat behar dugu, eta behar hori berresten dugu larunbat arratsaldean egin genuen Emakume Aske eta Borrokalarien ekitaldi publiko ikusgarrian, inspirazioz eta indarrez bete gintuena M7ko ikasle greba feminista antolatzeko eta kaleak beste M8ko manifestazioak jendez betetzeko.

Gainera, gure anai-arreba migratzaileek ikasgeletan eta ikasgeletatik kanpo pairatzen duten arrazismo sistemiko eta instituzionalean sakondu ahal izan genuen. Bertaratutako guztiok hunkitu egin ginen, eta elkartasuna adierazi genien Salma, Fati eta Imani, Parlako institutu publikoetan jasaten ari diren erasoen berri eman baitzieten, beren hijabekin klasean sartzea debekatzen baitie. Esan behar dugu, hau ere arrazakeria eta islamofobia da, eta ez dugu onartuko eskuin muturrari hegoak ematen dizkiolako.

Eskuin muturrak ez du ertzetatik jarduten, eta gero eta gehiago zabaltzen ditu bere atzaparrak Estatuaren aparatuan. Hala frogatzen du Poliziaren Sindikatu Bateratuaren eta Desokupa talde faxistaren arteko itunak, duela lau urtetik hona Pablo Haselen kartzelaratzeak Emerituaren aurkako kolpeak bezalako egiak rapeatzeagatik, edo joan den ikasturtean parte hartu genuen unibertsitateetan Palestindarren aldeko kanpatzeak egiteagatik jasandako errepresioa.

Faxismoari edo "osasun-lokarriei" "eskuin moderatuarekin" entzungor egiteaz hitz egiten badigute ere, badakigu zein den bidea. Eraso faxisten aurkako Malagako Azokan jarri dugu praktikan, Garibaldi tabernaren aurrean, Dani Esteve astapotroaren mehatxuen aurrean, eta zepa hau beldurtzen saiatzen den Estatuko txoko bakoitzean.

Une horretan, Hector Gonzálezen, las 6 de la Suizakoetako baten, bideo-agurra jasotzeko pribilegioa izan genuen, Asturiesen hiru urtetik gorako espetxe-zigorra jaso baitzuten, eta 125.000 eurotik gorako kalte-ordaina ordaindu behar izan zioten esplotatzaileari sindikalismoa egiteagatik eta bere lanpostuetan jazarpen matxista salatzeagatik. Biltzarretik gure elkartasun osoa bidaltzen dizuegu, Facer sindicalismu nun ye delitu!

Bideo horren ondoren, Francho Aijón kidea igo zen eszenatokira. Bera da Javitxuren, Zaragozako 6 gazte antifaxistetako baten, aita eta 300 egun baino gehiago daramatza espetxean. Voxen ultren aurkako manifestazio baketsu batean ikaskideekin batera parte hartu izana da bere delitua. Franchoren hitzek amorruz bete gintuzten, baina baita kosta ahala kosta borroka jarraitzeko motibazioz ere.

 

Haren mintzaldiak begiak malkoz bete zizkigun aretoko erabateko isiltasunean. Javitxuren erresistentziaren adibidea gure bihotzen sakoneraino iristen zaigu. “Nire semea eta bere kideak espetxeratu zituzten mezu bat bidaltzeko, faxismoari aurre egitea gogor zigortuko dutela dioena. Gaur areto honetan ikusi dudanez, ez dira lortzen ari, alderantziz. ” Eta hala da. Faxismoa ez da eztabaidatzen, borrokatu egiten da! Amaitzean, areto osoa zutik zegoen, txaloka eta oihuka lehertu zen, manifestazio batean bageunde bezala: Hemen daude antifaxistak! Zaragozako 6entzat askatasuna!

Larunbatean zehar kolektibo gonbidatu gehiago izan genituen, horien artean Gazte Sozialisten Koordinakundeko ordezkaritza bat, anaitasunezko agurra bidali zuena, kaleetan kapitalisten eta burgesiaren ordena sozialaren defendatzaileen aurkako borroka bultzatzeko beharra nabarmenduz.

Leopoldo eta Juan Antonio, mugimendu pentsiodunaren aktibista nekaezinak, gu guztiontzat borrokaren eta duintasunaren adibide bikaina dena. Ana Encinas, osasun publikoko langilea eta Vecinas y Vecinos de Barrios y Pueblos de Madrid plataformako aktibista. Carmen Iranzo, Comités Locales de Emergencia y Reconstrucción en Valencia plataformako aktibista, Danako gizarte krimenaren unerik txarrenetan gazteek izan zuten papera aldarrikatu zuena. Malaga por Palestina plataforma osatzen duten kideena. Plataforma horrek erabakitasunez bultzatu zuen Unibertsitateko liburutegiaren okupazioa, errektoreek Estatu sionistarekin dituzten loturak salatuz.

Luis Gonzalo Segura ere, 2015ean armadako ustelkeria salatzeagatik kanporatutako Indar Armatuen teniente oihak, hitza hartu zuen sinetsita gazteriak basakeria inperialista eta haren gerrak amaituko dituela; eta, azkenik, Alessandro Di Miceli Obessu Plataformako kideak Italiatik etorri zen agur internazionalista bat ekartzeko eta Meloni faxistaren eta haren politika erreakzionarioen aurka gazte borrokalariek egindako borroka kontatzeko.

 

Inork ez digu ezabatuko gure klasearen memoria

Eta, hilaren 23an, igandean, ezingo genuke Kongresu hau amaitu gu baino lehenago bizitako borrokalarien ahotsak entzuteko pribilegioa izanda baino modu hobean. Pablo Mayorali 30 urteko kartzela zigorra ezarri zioten 1975eko udan, FRAPen militatzeagatik. Olga Gutiérrez borrokalariak Arturo Ruiz koinatuaren hilketa argitu du, eta, azkenik, Javier Almazán, poliziak 18 urte zituela hil zuen Angel Almazanen anaia. Horiek guztiak Colectivo por los Olvidados de la Transición (COT). kideak dira.

Kongresurako zure agurrak ikaratu egiten gaitu. Gaur egun justiziaren alde borrokan ari diren lagunak, senideak eta borrokakideak modu basatian hil zituzten 17, 18 edo 19 urterekin, poliziaren eta talde faxisten esku. Hemen gauden gehienon adin bera dugu. Gaur guk egiten dugun gauza beragatik ari ziren denak borrokan. Eskuin muturraren aurka, sistema bortitz honekin amaitzeagatik eta gizarte justu eta benetan aske bat eraikitzeagatik.

Hiru hitzaldi hunkigarri horien ondoren, borrokaren alde dena eman zuten eta bizitzak kendu zizkieten gazte antifaxista eta iraultzaile guztiak omendu genituen. Yolanda, Angel, Mari Luz, Emilio, Jose Luis, Vicente. Zuen borroka eta oroimena bizirik daude oraindik gazte antifaxisten bihotzetan.

COTeko kideen ondoren, Juan Ignacio Ramosek hartu zuen hitza, Ezker Iraultzaileko idazkari nagusi eta gure erakundearen buru izan zen 86/87 urteetako borroka historikoetan Ikasle Sindikatuko buruzagiak. Juan Ignaziok mezu sutsua helarazi zigun militantzia politiko iraultzailearen alde, eta gazte eta ikasle gisa ditugun eskubideen aldeko borroka iraultza sozialistaren aldeko borrokari lotuta dagoela ulertu beharraren alde.

Ukabila altxatuta eta Internazionala abestuz amaitu genuen azken saioa Rosa Luxenburgo Gunean, eta Atochako irakaskuntza publikoaren manifestazio handira jo genuen.

Ikasle Sindikatua lehen lerroan egon da Espainiako Estatuan izan den klase borroka handi edo txiki bakoitzean. Kongresu honen ondoren, prestatuago, inspiratuago eta erabakitsuago sentitzen gara egiten dugun esku-hartze bakoitza hartu eta erakunde antifaxista eta iraultzaile bihurtzeko. Sistema barbaro hau suntsitzea ez da utopia bat, premia nagusi bat baizik.

Gazteria iraultzaren sugarra da!