Elkartasun osoa Libanoko herriaren erresistentzia armatuari!
Astearte honetan, urriak 1, goizaldeko ordu biak aldera, Israelgo armadak Libanoko inbasio kriminala hasi du.
1.000 zibil baino gehiago hil, milioi bat pertsona lekualdatu eta Beirut hegoaldeko auzoak suntsitu dituen erasoaldi militarra. Hori guztia posible bada, AEBetako eta Europako inperialismoaren laguntza aktiboagatik da. Ezker militante eta internazionalistak argi eta ozen esan behar du: Esku sionistak Libanotik kanpora! Behera esku-hartze inperialista!
Gauzak argi geratu dira. Eraso berri honek, Gazan eta Zisjordanian egindako genozidioa jarraituz, Ekialde Ertainean indar korrelazio berri bat diseinatu nahi du, kosta ahala kosta. Israel Handia sortu nahi du, Tel Aviven gobernatzen duten nazi supremazistek defendatzen duten bezala, eta AEBen eta EBren interesen aitzindari izan, Txinaren eta Errusiaren aurkako munduko hegemoniaren aldeko borrokan. Hori da sionismoaren eta bere nazioarteko babesleen helburua, eta ordaindu beharreko prezioa milaka emakume, gizon eta haur errugaberen odola bada, hala bedi.
Naziak bezala…
Sekuentzia izugarria da. Zerbitzu sekretuek antolatutako atentatu terroristekin Libanoko hiri askotan izua zabaldu ondoren, hainbat egunez milioika pertsona babesgaberen bizitza amesgaizto bihurtu duten bonbardaketa suntsitzaileen ondoren, Netanyahuren erregimena suntsitzeko makineria kriminalak berriro jo du, zigorrik gabe sentitzen delako.
Gure azken adierazpenean Netanyahuren erregimenaren helburuak aztertu genituen, 30eko hamarkadako naziekin alderatuz eta munduarentzat zelako mehatxua den azalduz. Norbaitek exajeratzen ari ginela uste bazuen, hemen du erantzuna. Tel Aviven boterea duen lobby mesianiko eta supremazistak plan kriminal bat du, Hitlerrek 30eko hamarkadan herri juduari eta beste nazionalitate batzuei aplikatu zienetik kopiatua dirudiena.
Garai haietan, nazien helburua alemaniar inperialismoa Europako ekialderantz hedatzea zen, langile klasea eta bere erakundeak zein eskubide demokratikoak zapalduz eta nazio osoak mapatik ezabatuz. Esbastikaren ordez Daviden izarra darabilten neonazi hauen helburua antzekoa da: estatu sionistaren mugak zabaltzea, Israel Handia suz eta odolez sortzeko; horretarako herri palestinarra sarraskituz eta kanporatuz eta Ekialde Hurbil osoa bere oinetan jarriz.
Horrek bakarrik azaltzen du zerbitzu sekretu sionista boteretsuek, azken egunotan Hamasen eta Hezbolaren buruzagi eta militanteak gutxitan ikusiriko zehaztasunez hil dituztenek, Hamasen urriaren 7ko planaren berri izan arren aurrera jarraitzen utzi izana. Hori da Gazako genozidio sionistaren, azken hilabeteetan Zisjordanian izandako erasoaldi odoltsuaren eta orain Libanoko triskantza berri honen atzean dagoena. Milaka lagun gehiagoren bizitzak suntsitzeko prest daude. Erokeria da, baina logika bat jarraitzen du. Faxismoaren logika gupidagabea.
Estatu Batuen eta Europaren konplizitateak suntsipen sionista elikatzen du
Bidenen eta Kamala Harrisen "esku-hartze kontrolatu batera", "heriotza zibilak mugatzera", "su-eten humanitario" bat deklaratzera… eginiko dei zinikoek, Gazako inbasioa hasi zenean egin zuten bezala, nazka, samina eta amorrua baino ezin dute eragin. Haien arma, diru eta estaldura diplomatikorik gabe, Israelgo gobernu naziak ezingo luke bere botere suntsitzailea Gazan hedatzen jarraitu, eta ez zitzaion burutik pasa ere egingo Libano inbaditzea.
Armada sionistak inbasioa hastearekin batera, AEBetako Gobernuak iragarri zuen Ekialde Hurbilean 3.000 soldadu gehiago izango zirela, eta guztira 43.000 soldadu izango zirela. Biden Administrazioaren eta, oro har, AEBetako inperialismoaren bozeramaileek egindako adierazpenek argi eta garbi uzten dute hedapen horren zergatia: "Dagoeneko eskualdean dauden indar estatubatuarren babesa" eta "beharrezkoa balitz, Israelen defentsa", azaldu zuen Sabrina Singh Pentagonoko bozeramaileak.
Lehenago, Lloyd Austin defentsa-idazkariak, "Iran, bere bazkideak edo babesten dituen miliziak" mehatxatzen zituen (1). Mezu hori ez dago soilik Irango erregimenari, Hezbolari, Hamasi edo Yemengo huthiei zuzenduta. Baita gobernu arabiar guztiei ere, erregimen sionistaren esku herri palestinarra bizitzen ari den benetako holokaustoaren aurrean, orain arte beste alde batera begiratu baitute, gaitzespen-adierazpenetara eta krokodilo-malkoak isurtzera mugatuz.
Beijingek presio handia egin dio Irango Gobernuari eta beste gobernu arabiar batzuei, zeinekin merkataritza-akordioak sinatu dituen eta Txinako inbertsioekiko mendekotasuna areagotu duen, eta presio hori erabakigarria izan da Israelen etengabeko probokazioen aurrean gerra-gorakada saihesteko.
Israelen erasoaldia gaitzesteko Txinako politikaren atzean, bere kide arabiarrei eustea eskatzen dien bitartean, bere inbertsioek eskualdean duten pisu gero eta handiagoa dago, Israel bera barne, dagoeneko bigarren bazkide komertziala baita, baita potentzia arduratsu, indartsu eta AEBetako gainbeheraren eta kontrolik ezaren aurrean egonkortasuna bermatzen duen potentzia gisa agertzeko interesa ere.
Iranek erantzun du
Baina Libanoren inbasioak eta sionistek eta estatubatuarrek Irani egindako mehatxuek dena hankaz gora jar dezakete. Probokazio-mailak marra gorri guztiak gainditu ditu. Eta Iranen erantzuna ez da itxaron beharrik izan: Teheranek 200 misil balistiko baino gehiago jaurti ditu azken informazioen arabera, baina 400 ere izan daitezke.
Israelgo lurraren aurkako erasorik handiena da, eta oraindik ez dira ezagutzen haren ondorio materialak. Baina politikak agerikoak dira. Iran, eta bere atzean Txina, Tel Avivi eta Washingtoni ohartarazpen bat bidaltzen ari dira, ez dituztela erresistentziarik gabe onartuko plan sionistak. Libanoren aurkako erasoa eta bere biztanleriaren eta Hezbolaren hamarnaka mila jarraitzaileren aurkako sarraskia, gehiegi da.
Mulah-en erregimenak ezin du horrelakorik onartu, herrialde barruan duten ezegonkortasuna kontuan hartuta, azken urteetako herri-altxamenduen eta sortu zuen errepresio odoltsuaren ondoren, eta haien ospearen aurkako kolpe bortitza izango litzatekeelako.
Ausartegia litzateke une honetan ikuspegi osatu bat planteatzea. Baina Israelen estrategia bere kontra itzul daiteke. Ez bakarrik Iranen erantzun militarra eraginez -ez zela gertatuko uste zuten-. Ekialde Hurbilean eta mundu arabiar osoan mugimendu iraultzaileetarako elementuak ere sor ditzakete.
Jakina, agenda militarista eta kriminal horrek genozidio sionistaren eta haren basakeriaren aurkako borroka internazionalista bultzatzen du. Estatu Batuetan eta Europan milioika gazte eta langileren kontzientzia kolpatuko du, eta azaroko hauteskundeei begira, oso albiste txarrak dira demokratentzat.
Ez ditugu historiaren lezioak ahaztu behar. Bidenek eta Alderdi Demokratako kideek, aurrekoek bezala, proge liberalen mozorroaren atzean politika militarista, kolpista eta genozida dagoela frogatu dute.
Mendebaldeko inperialistak dira gerra honen erantzuleak, Ukrainako gerraren arduradunak diren bezala, eta munduko herri zapalduen aurkako ankerkerien historia luzera batzen da.
Palestinako eta Libanoko herriarekiko elkartasuna areagotu behar da!
Hipokresia hutsa. Alde batetik, azken hamarkadetako gerra kriminal handiena izan den Netanyahuren bonbardaketa eta erasoak deitoratzeak, eta bestetik, bidean gurutzatzen den herri bakoitza sarraskitzeko armak, kapitalak eta estaldura militarra ematen jarraitzeak, Parlamentuko eta gobernuko ezker erreformistaren konplizitatea eta koldarkeria frogatzen du.
Bernie Sanders eta Ocasio-Cortez buru dituen AEBko Alderdi Demokratako ezkerrak eta nazioarteko sozialdemokraziak, Pedro Sanchezen Gobernua eta bere aliatuak barne, ez dute zalantzarik Putinen belizismoa eta "gerra krimenak" salatzeko, baina Azov Batailoiko nazien lagun den AEBen ultraeskuindar txotxongiloari (Zelenski) armak bidaltzearen eta aurrekontu militarren igoera estratosferikoaren alde daude. Desberdintasuna oso nabarmena da Israel gauzatzen ari den holokaustoaren aurrean duten jarrerarekin alderatuta: adierazpenak tonu penagarrian egiten dituzte, baina erregimen sionistarekin harreman diplomatikoak eta komertzialak hausteari uko egiten jarraitzen dute.
Ezin gara kapitalismoaren erakunde eta alderdiez fidatu. Beren adierazpen eta erabaki guztiak Netanyahu adoretzen duen pantomima bat dira. Palestinar herriaren sarraskia eta Libanoren inbasioa geldiarazteko bide bakarra elkartasun mugimendu internazionalista eraikitzen jarraitzea da, gero eta masiboagoa eta militanteagoa.
Komunista iraultzaileak garenez, aurrez aurre gaude gerra inperialistaren eta eraso sionistaren aurka. Baina ez gara bakezaleak, ezta neutralak ere. Libano, Gaza eta Zisjordaniako masa zapalduekin gaude, eta erasotzaile eta zapaltzaileen aurrean erresistentzia armatua gauzatzeko zilegi duten eskubidearekin.
Zeregina argia da. Munduko, AEBetako, Europako eta mundu arabiarreko kaleak berriro bete behar dira. Ahal diren ekintza guztiak sustatu behar dira, manifestazioak, boikotak, ikasle grebak eta langile grebak, herrialde guztietan. Eta hemen, Estatu espainiarrean, urriaren 5 eta 6rako deitutako manifestazioak bete behar dira.
Palestina eta Libanoarren auzia modu bereiztezinean dago loturik iraultza sozialistarekin. Estatu sionista eta bere aliatu inperialistak boteretik kenduz, erregimen arabiar burgesen tiraniarekin amaituz eta Ekialde Hurbileko Federazio Sozialista bat eraikiz bakarrik amaitu ahal izango dugu basakeria honekin.
